Estavana (1)

Estavana Polman pendelt op en neer tussen Denemarken en Nederland

Door Richard van der Made

Genieten staat in hoog aanzien bij Estavana Polman. De beste speelster van het WK in Japan wil bewust leven in het nu en zeker in coronatijd proberen ook regelmatig ‘wat leuke dingen te doen.’ Natuurlijk, ze mist het handbal. Plezier maken tijdens trainingen en de spanning en druk rondom wedstrijden horen bij haar leven. Maar nu de Arnhemse toch niet veel kan doen, maakt ze er al weken maar het beste van. ‘Je moet het er mee doen hè? Ik moet zeggen dat ik me nog geen moment heb verveeld. We hebben het heerlijk samen.’

Koffers slepen
Met dochtertje Jesslyn, Rafael van der Vaart en Damian is het viertal de laatste tijd vooral veel onderweg, zo vertelt Polman. ‘We hebben nu een huisje gehuurd voor onszelf in Nederland en bezoeken zo af en toe mijn schoonouders en ouders.’ Op het moment van bellen, zit ze bij haar moeder op de bank. ‘Ik ben even thuis in Arnhem met die kleine en die van mijn broer is er ook bij. Gezellig! Zo rijden we wat af door het land, maar hoeven we gelukkig niet steeds met koffers te slepen.’

De Baron
Een van de uitstapjes onlangs was een bezoekje aan de Efteling. Polman: ‘Het was er heel rustig, nauwelijks wachtrijen. Je moet je overal uiteraard aan de regels houden en afstand bewaren. Ja, ik ga overal in hoor. Geen enkele moeite mee. Die baron bijvoorbeeld, ik hou wel van die adrenaline. Rafael niet heb ik gemerkt. Die bleef beneden staan’, lacht ze fijntjes. ‘Hij begint trouwens weer meer te werken nu en wordt af en toe ook alweer gevraagd voor wedstrijden in het buitenland.’

Oma
Nu de versoepelingen goed verlopen zegt ze wel wat makkelijker te zijn geworden. ‘Dat is wel zo’, erkent Polman. ‘En weet je, je kunt het toch niet tegenhouden als Jesslyn haar oma in de armen wil springen. Dat gaat gewoon niet. Van mijn eigen oma houd ik nog steeds netjes afstand en geef ik ook nog geen knuffels. Zij behoort tot de kwetsbare personen en ik wil geen enkel risico lopen voor haar.’

Toen corona in Europa uitbrak, leefde de wereldkampioene nog ‘uiterst voorzichtig.’ Het gezin zonderde zich af in een zomerhuisje net buiten Esbjerg. ‘Ver weg van iedereen en dus heel rustig’, haalt ze die periode in april terug. ‘Het was in the middle of nowhere, we hadden een prachtig plekje langs het strand. Er was daar ook een grote tuin, dus weer heel fijn voor de kinderen. Dat wisselden we dan een beetje af met ons appartement.’

Rustig Esbjerg
Denemarken was één van de eerste landen die in maart in lockdown ging en waar de grenzen op slot gingen. ‘Het was niet zo erg als in Italië hoor’, zegt Polman. ‘We mochten wel gewoon naar buiten, maar het was heel erg rustig overal. Eigenlijk zijn er in Esbjerg nooit zo veel mensen op straat.’ Het land besloot onlangs dat Nederlandse toeristen voorlopig niet welkom zijn. ‘Als je er niet woont, kun je er niet in. Mijn ouders bijvoorbeeld kunnen de grens dus niet over. Het is afwachten, steeds komt er wel weer nieuwe duidelijkheid.’

Pensioen
De spelverdeelster en linkeropbouwer blijkt al jaren honkvast in Esbjerg. Ze gaat in september, als het allemaal weer kan, haar achtste seizoen in. ‘De club heeft vanaf het begin prachtige stappen gezet, we spelen mee om de prijzen en in de Champions League en dat gaat nog steeds goed. Het is me best vaak gevraagd hoor. Waarom ga je niet iets anders doen? Natuurlijk heb ik daar ook wel eens over nagedacht en wie weet gebeurt het nog eens. Ik ben nog steeds niet met pensioen hè?’ Maar we hebben het hier samen gewoon fijn. Alles is in de buurt en ik speel al jaren in een fantastische competitie.’

Vriendin Vera
Prettige bijkomstigheid voor Polman is dat ze in Esbjerg een bijzondere vrouw heeft leren kennen aan wie ze vanaf het begin veel steun had. ‘Vera is in alles mijn grote vriendin’, vertelt de Gelderse. ‘Ze is een Deense vrouw van 84 jaar die er altijd voor me is geweest. Ik ben er dus ook altijd voor haar. Ze is nog nog steeds een frisse dame die altijd een bakkie klaar heeft staan. We koken wel eens samen of ik ga voor haar naar de winkel om boodschapjes te doen. Ze houdt zich nu gelukkig ook goed, alleen vindt ze het wel saai. Vera is een echte levensgenieter, maar is wel een risicopatiënt met een slecht hart. Ik waarschuw haar dan ook dat ze niet eigenwijs moet zijn en echt moet oppassen.’

Stappen
De oude dame blijkt een echte fan van Team Esbjerg te zijn en van Polman in het bijzonder. Vera slaat geen wedstrijd over. ‘Dan zit ze altijd op haar vaste plek achter het doel. En als ze er een keer niet is, wordt er direct gebeld of alles wel goed is. We zijn tot diep in de nacht ook wel eens samen op stap geweest en laat ik het zo zeggen, dan waren we door de drankjes best goed gemutst..Of we gingen naar die Vierdaagsefeesten met van die oude lullen bandjes. Daar dansten we dan samen op. Heerlijk! ‘

Balletje gooien
Over een maand, op 9 juli, beginnen de voorbereidingen van haar club weer. De komende weken traint ze af en toe weer een beetje . ‘Lekker een beetje het gevoel weer krijgen en goed en belangrijk voor de balvaardigheid. De afgelopen maanden heb ik alleen een balletje naar mijn dochtertje kunnen gooien, dus het is fijn dat het weer mag. We doen het wel rustig hoor, geen één tegen één ofzo.’

‘Verder ben ik blij dat ik een datum heb waarop we ons weer bij de club moeten melden, dan kun je je daarop richten’, zegt Polman. ‘Het is nog steeds vooral afwachten. Over de competitie weten we nog niets. Ik laat het op me afkomen. Er zijn veel vragen en onduidelijkheden en aan dingen als ‘wat als’ heb ik niks. Balen? Ik heb dat niet zo erg. Iedereen heeft hier last van en niemand heeft ervoor gekozen.’